Zakelijke gegevens. Titel: Met mij gaat alles goed
Auteur: Jan Simoen
Uitgave: Querido 2001 (1e druk 1996)
Genre: Adolescentenroman (fictie, vanaf 15 jaar)
Aantal Pagina’s: 178
ISBN: 90.214.8215.0
Samenvatting.
Jonas Bracke en Michaël Lupovic zijn stiefbroers. Ze leven twee totaal verschillende levens. Jonas woont in New York en doet waar hij zin in heeft. Michaël woont in Italië en is bezig met kunst, politiek en het leven. Na een bezoek aan de dokter wordt bij Jonas HIV vastgesteld. Jonas is ten einde raad en durft het eigenlijk verder niemand te vertellen. Intussen heeft Michaël ook zo zijn problemen. Er breekt oorlog uit in geboorteland Joegoslavië. Voor Michaël is er echter wel een klein voordeel. Hij ontmoet Martha. Zij zit ook in over de oorlog, want zij is ook van Joegoslavische afkomst.
Als Jonas’ tante overlijdt komen zij en hun (stief)ouders, Pierre en Irina, op het idee haar huis te gaan ombouwen tot een opvanghuis voor Joegoslavische vluchtelingen. Jonas heeft nog steeds niemand over zijn ziekte verteld, behalve Michaël. Die schrijft terug dat hij het snel aan ‘Holsbeek’ moet vertellen, de woonplaats van hun ouders. Enkele maanden later gaat Jonas terug naar België en vertelt zijn ouders alles. Hij leeft zijn laatste maanden in Holsbeek, waar hij vooral rust. Hij sterft in 1994. Pierre en Irina komen ook in de problemen, maar ze verzoenen en dan eindigt zo het boek.
“ … ‘t is nog geen oorlog in mij, het zijn maar schermutselingen.
Tot ziens, Vandamme, hou je goed, en sorry voor het geleuter.
Jonas
-
Mr Jonas Bracke
306 West 18th Street
New York City
10011 New York
USA
Leuven, 5 mei 1990
Ik vond dat helemaal geen geleuter.
Love,
Hugo ”
Eigen mening.
Eigenlijk had ik niet zoveel verwachtingen van dit boek. Dat bedoel ik dan niet in negatieve zin, maar in de zin van dat ik eigenlijk niet zo goed wist waar het over zou gaan, maar dat was dan ook wel weer één van de redenen waarom ik het boek juist heb gekozen!
Wat ik wel verwachtte was een soort ‘standaard’ verhaal, zoals je dat zo vaak in een roman aantreft. Het gaat over een jongen of een meisje (of natuurlijk een man of vrouw), die beleeft een verhaal, tijdens het verhaal komt diegene een meisje of juist een jongen tegen, ze worden verliefd, beleven nog wat met elkaar en klaar, uit is het boek. Verder verwachtte ik, door wat er in de flaptekst staat, een verhaal dat zich afspeelt ín de oorlog, met een paar mensen waarvan er één aids krijgt.
Commentaar op mijn verwachtingen onder andere: het verhaal speelt zich niet af ín de oorlog, maar tijdens. Het is hun geboorteland, dus ze weten er alles van, maar ze zijn niet met z’n allen midden in het front, ze beleven alles van veilige afstand, maar vrezen toch voor hun toekomst.
Een standaard verhaal dan? Nee, wat eigenlijk het allermooiste is, is dat twee hoofdpersonen, twee ‘ondergeschikte’ hoofdpersonen en een aantal bijpersonen, allemaal een eigen verhaal met zich meeslepen, en de enige manier waarop ze die vertellen is door middel van brieven. Revolutionair maar geweldig! Steeds is er één persoon aan het woord. Die ene persoon doet zijn hele verhaal, zonder dat er ook maar één simpele ziel doorheen zit te blèren! Zo hoor je eindelijk is een keer precies wat iemand nu eigenlijk wil zeggen. Een toepasselijk voorbeeld: in een gesprek zeg je om de beurt 1, misschien 2 zinnen. Als iemand aan jou vraagt: “Hé, hoe gaat het?”, kun je daar heel makkelijk op antwoorden: “Met mij gaat alles goed.” Maar, als je een brief krijgt waar ergens aan het begin of aan het eind gevraagd wordt hoe het met jou gaat, kun je niet simpelweg één zin terugsturen waarin staat dat het goed met je gaat. Dat gaat gewoon niet. Als je een brief terugkrijgt, waarin staat dat alles goed gaat met de ander, lees je de ware aard achter “Met mij gaat alles goed.”
“ Berlijn, Oost en West, 11 november 1989
Jonas!
De Muur is gevallen! Gesloopt met hamers en beitels! Wie
had ooit kunnen denken dat dit walgelijke monument van
scheiding door gewone mensenhanden zou worden neergehaald! … ”
---
“ … Het is doodjammer dat ons opvanghuis nu toch verkocht
wordt, maar als ik aan Jonas denk, dan weet ik echt, Pierre,
dat het niet voor niets is geweest.
Nu ga ik klarinet spelen voor de vluchtelingen.
Michaël ”
Verwerkingsopdracht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten