Klas 4: Boekverslag, Met mij gaat alles goed, Jan Simoen

Zakelijke gegevens.

Titel: Met mij gaat alles goed

Auteur: Jan Simoen

Uitgave: Querido 2001 (1^e druk 1996)

Genre: Adolescentenroman (fictie, vanaf 15 jaar)

Aantal Pagina’s: 178

ISBN: 90.214.8215.0

Samenvatting.

Jonas Bracke en Michaël Lupovic zijn stiefbroers. Ze leven twee totaal verschillende levens. Jonas woont in New York en doet waar hij zin in heeft. Michaël woont in Italië en is bezig met kunst, politiek en het leven. Na een bezoek aan de dokter wordt bij Jonas HIV vastgesteld. Jonas is ten einde raad en durft het eigenlijk verder niemand te vertellen. Intussen heeft Michaël ook zo zijn problemen. Er breekt oorlog uit in geboorteland Joegoslavië. Voor Michaël is er echter wel een klein voordeel. Hij ontmoet Martha. Zij zit ook in over de oorlog, want zij is ook van Joegoslavische afkomst.

Als Jonas’ tante overlijdt komen zij en hun (stief)ouders, Pierre en Irina, op het idee haar huis te gaan ombouwen tot een opvanghuis voor Joegoslavische vluchtelingen. Jonas heeft nog steeds niemand over zijn ziekte verteld, behalve Michaël. Die schrijft terug dat hij het snel aan ‘Holsbeek’ moet vertellen, de woonplaats van hun ouders. Enkele maanden later gaat Jonas terug naar België en vertelt zijn ouders alles. Hij leeft zijn laatste maanden in Holsbeek, waar hij vooral rust. Hij sterft in 1994. Pierre en Irina komen ook in de problemen, maar ze verzoenen en dan eindigt zo het boek.

“ … ‘t is nog geen oorlog in mij, het zijn maar schermutselingen.

Tot ziens, Vandamme, hou je goed, en sorry voor het geleuter.

Jonas

-

Mr Jonas Bracke

306 West 18th Street

New York City

10011 New York

USA

Leuven, 5 mei 1990

Ik vond dat helemaal geen geleuter.

Love,

Hugo ”

Eigen mening.

Eigenlijk had ik niet zoveel verwachtingen van dit boek. Dat bedoel ik dan niet in negatieve zin, maar in de zin van dat ik eigenlijk niet zo goed wist waar het over zou gaan, maar dat was dan ook wel weer één van de redenen waarom ik het boek juist heb gekozen!

Wat ik wel verwachtte was een soort ‘standaard’ verhaal, zoals je dat zo vaak in een roman aantreft. Het gaat over een jongen of een meisje (of natuurlijk een man of vrouw), die beleeft een verhaal, tijdens het verhaal komt diegene een meisje of juist een jongen tegen, ze worden verliefd, beleven nog wat met elkaar en klaar, uit is het boek. Verder verwachtte ik, door wat er in de flaptekst staat, een verhaal dat zich afspeelt ín de oorlog, met een paar mensen waarvan er één aids krijgt.

Commentaar op mijn verwachtingen onder andere: het verhaal speelt zich niet af ín de oorlog, maar tijdens. Het is hun geboorteland, dus ze weten er alles van, maar ze zijn niet met z’n allen midden in het front, ze beleven alles van veilige afstand, maar vrezen toch voor hun toekomst.

Een standaard verhaal dan? Nee, wat eigenlijk het allermooiste is, is dat twee hoofdpersonen, twee ‘ondergeschikte’ hoofdpersonen en een aantal bijpersonen, allemaal een eigen verhaal met zich meeslepen, en de enige manier waarop ze die vertellen is door middel van brieven. Revolutionair maar geweldig! Steeds is er één persoon aan het woord. Die ene persoon doet zijn hele verhaal, zonder dat er ook maar één simpele ziel doorheen zit te blèren! Zo hoor je eindelijk is een keer precies wat iemand nu eigenlijk wil zeggen. Een toepasselijk voorbeeld: in een gesprek zeg je om de beurt 1, misschien 2 zinnen. Als iemand aan jou vraagt: “Hé, hoe gaat het?”, kun je daar heel makkelijk op antwoorden: “Met mij gaat alles goed.” Maar, als je een brief krijgt waar ergens aan het begin of aan het eind gevraagd wordt hoe het met jou gaat, kun je niet simpelweg één zin terugsturen waarin staat dat het goed met je gaat. Dat gaat gewoon niet. Als je een brief terugkrijgt, waarin staat dat alles goed gaat met de ander, lees je de ware aard achter “Met mij gaat alles goed.”

“ Berlijn, Oost en West, 11 november 1989

Jonas!

De Muur is gevallen! Gesloopt met hamers en beitels! Wie

had ooit kunnen denken dat dit walgelijke monument van

scheiding door gewone mensenhanden zou worden neergehaald! … ”

---

“ … Het is doodjammer dat ons opvanghuis nu toch verkocht

wordt, maar als ik aan Jonas denk, dan weet ik echt, Pierre,

dat het niet voor niets is geweest.

Nu ga ik klarinet spelen voor de vluchtelingen.

Michaël ”

Verwerkingsopdracht

Klas 4: Recensie, Spijkerschrift, Kader Abdolah

Recensie

Spijkerschrift

Kader Abdolah

Uitgeverij De Geus, Breda

© 2000

379 pagina’s

ISBN 90 445 0137 2

Hossein Sadjadi Ghaemmaghami Farahani, alias Kader Abdolah, schreef dit boek toen hij twaalf jaar in Nederland woonde. Hij groeide op in Iran, waar hij leefde in een streng islamitische familie. Zijn vader was een doofstomme tapijtreparateur; hij zelf wilde schrijver worden. Dat is waarom hij reeds vanaf zijn twaalfde levensjaar begon met het lezen van westerse literatuur. Hij studeerde later natuurkunde aan de uni-versiteit van Teheran en sloot zich aan bij een verboden linkse partij, welke zich verzette tegen het sjahbewind. Hij schreef voor hun partijblad en publiceerde ook twee verhalenbundels, onder de schuilnaam Kader Abdolah, een combinatie van de namen van twee goede vrienden van hem, tevens partijleden. Zij waren beiden geëx-ecuteerd door de Iraanse overheid.

Zijn inspanningen voor ‘de partij’, zoals hij er zelf naar refereert, leidde er toe dat hij noodgedwongen moest vluchten uit Iran. In 1988 kwam hij in Nederland terecht. Hij kreeg een huis in Zwolle toegewezen tot hij uiteindelijk in 2006 gastschrijver werd aan de universiteit van Leiden. Zijn interesse in het Nederlands, vooral opgestoken door bundels van Annie M. G. Schmidt en Neder-landstalige poëzie, maakte dat hij zelf boeken begon te schrijven, net als zijn groot-vader, beroemd in Iran. Zijn werken gaan over het leven in en tussen twee cul-turen en over het leven in de diaspora, de ver-spreiding van een volk over verschillende delen van de wereld.

Het boek Spijkerschrift heeft de E. du Perronprijs gewonnen en er zijn grote verwachtingen van mij aan gekoppeld. De schrijver probeert met dit boek zijn levens-verhaal en de situatie in het Iran aan het einde van de 20^e eeuw over te brengen.

En dat doet hij uitstekend. Aan de hand van hoofdpersonen Aga Akbar en Ismaiel doet Kader Abdolah dit allemaal rustig voor de lezer uit de doeken. Net als die van Abdolah is Aga Akbar, Ismaiels vader, een doof-stomme tapijtreparateur. De belevenissen die zij meemaken, worden gebaseerd op de feiten die daadwerkelijk plaatsvonden rond het betreffende tijdstip. De verhaallijn loopt met betrekking tot Ismaiel, die de aantekeningen die zijn doofstomme vader (in zijn eigen schrift) ontvangt en deze vertaald. Zo kom je geleidelijk te weten wat er speelde in het late Perzië. Dit is een goede en originele manier om dergelijke situaties uit te leggen. Mooi is ook dat je de hele tijd de letterlijke overeenkomsten ziet tussen het leven van Ismaiel en de schrijver zelf.

Kortom, Abdolah zorgde voor een pracht-werk. En dat met een taal die hij zichzelf heeft aangeleerd. Mijn verwachtingen waren hooggespannen en vervolgens ook uit-gekomen. Ik roep u allen op het boek te lezen. Het is namelijk geschikt voor alle typen lezers: een deel geschiedenis, een deel echte roman, een deel poëzie en dat alles met makkelijk taalgebruik. Een boek dat ieder moet lezen. Een boek oprecht geschreven is. Een boek voor in de kast.

Klas 4: Samenvatting, de Verdwenen Verdwijning, Tim Krabbé

De Verdwenen Verdwijning Tim Krabbé

Ooievaar Amsterdam © 1982, 1996

De Voetbaldroom

Dit verhaal gaat over een man die vroeger als droom had profvoetballer te worden, maar hij was lang niet goed genoeg. Nu is hij volwassen en heeft een zoontje, maar hij speelt bij de veteranen van Neerlandia. Hij maakt zijn zoontje ook warm voor de sport en deze gaat voetballen bij de Kameroentjes. Na de nodige flashbacks over de mans sportleven, volgt de eerste wedstrijd van zijn zoont Esra, die ze winnen. Even later verhaalt de ik-persoon een wedstrijd aan zijn zoon, en na het nemen van penalty’s wint Neerlandia en worden ze kampioen.

De Muur

In het stadje Talyac staat een zomerhuis van een vriendin, waar de hoofpersoon vroeger vaak met haar kwam. Als ze aan het wandelen zijn, komen ze op een dag een muur tegen met een plaquette met overleden verzetsstrijders erop. Één naam werd apart en zonder achternaam vermeld. Daarom gaat de hoofdpersoon op zoek naar deze ‘Zouïka’. Enkele vakanties later was die laatste naam echter verdwenen. Hij ging naar het gemeentehuis, maar ze wisten niet van hem. Hij vind een boek over Talyac in de oorlog en leest het. Zouïka’s echte naam bleek Georges Chichepartiche te zijn. Er Hij zou in het ziekenhuis aan een kogelwond overleden zijn. De gemeente was er echter achter gekomen dat de man nog leefde, en daarom was zijn naam van de plaquette afgehaald. Zouïka wist dit, maar wilde weer tissen zijn strijdmakkers op de plaquette terug. Als hij een zelf laten maken plaquette wil ophangen aan de muur, stort hij met zijn autootje het ravijn in.

De Matador

Schwab, de hoofdpersoon, gaat na lange tijd weer naar Lequetio, waar hij vroeger met zijn vrouw Ellie op vakantie was geweest, maar in het baskenplaatsje wordt hij door de ETA ontvoerd. Hij wordt inofficieel berecht voor spionage. De dienstdoende rechter wordt door Schwab herkend, daar deze vroeger ook verliefd was geweest op Ellie. Ellie en Schwab noemden hem de matador, naar zijn hobby. Hij hoopte dat de rechter hem herkende door zijn naam te roepen, maar dit was niet het geval en de arme man werd ter dood veroordeeld.

De Rots

Hoofdpersoon Vincent is met zijn zoon opp vakantie in Ravignac, een jeugdsentiment. Hij had alleen vergeten dat er voor kinderen niets te doen is. Daarom koopt hij om het goed te maken een pop, die Ingmar Dworpe wordt genoemd en in ’t vervolg overal mee naartoe wordt genomen. Maar in een café raakt zoon Mick raakt de pop kwijt; de caféhouders beloven Mick dat ze hun ogen open zullen houden. Aan het einde van de vakantie gaan vader en zoon de grote rots te beklimmen. Later gaan ze weer naar Nederland terug en een maand later komt er een pakketje met Ingmar Bworpe erin aan bij hen thuis. Mick vertelde dat hij van de rots af had willen springen op dat hoogste punt, als Vincent niet gelijk al zo dicht bij hem was geweest. Hij wilde de hemel wel eens zien.

Eigen mening

Een leuk en origineel boek, vanwege de schrijfstijl, maar ook door de manier waarop het boek in elkaar zit: vijf verhalen in één boek. Een nadeel is echter dat je net in het verhaal zit, als het weer afloopt, maar al met al is dit een geslaagd en leuk boek en heeft het me aangezet deze schrijver vaker op te zoeken.